АВАНТЮРИСТ, авантюриста, мн. авантюристы, авантюристам \\ ава[н’]тюрист и допуст. младш. ава[н]тюрист; в форме авантюристе – авантюри[с’]те.
АВАНТЮРИСТКА, авантюристки, мн. авантюристки, авантюристок, авантюристкам \\ ава[н’]тюристка и допуст. младш. ава[н]тюристка; авантюри[стк]а и авантюри[сск]а, в беглой речи возможно авантюри[ск]а.
АВАНТЮРИЗМ, авантюризма \\ ава[н’]тюризм и допуст. младш. ава[н]тюризм; в форме авантюризм – авантюри[зм] и допуст. авантюри[зəм]; в формах с сочетанием зм на конце слова и перед а, о, у: авантюризм, авантюризма... – авантюри[з]м (! грубо неправ. авантюри[з’]м); в форме авантюризме – авантюри[з]ме (! не рек. авантюри[з’]ме).
АВАНТЮРИН, авантюрина \\ ава[н’]тюрин и допуст. младш. ава[н]тюрин.